17 czerwca 2014 r. weszła w życie dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 maja 2014 r. (2014/67/UE) mająca na celu usprawnienie egzekwowania dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (96/71/WE), a także zapobieżenie nadużywaniu i obchodzeniu obowiązujących przepisów w zakresie delegowania pracowników.
Przepisy dyrektywy przewidują szereg kryteriów, które mają pomóc w ocenie, czy w konkretnym przypadku rzeczywiście ma miejsce delegowanie pracowników i czy wszystko przebiega zgodnie z przepisami. Przykładowo, kryteria mają pomóc przy rozstrzygnięciu, czy dane przedsiębiorstwo faktycznie prowadzi działalność w kraju, z którego deleguje pracowników, bądź czy praca faktycznie jest wykonywana w kraju delegowania tymczasowo. Dyrektywa upoważnia kraje członkowskie do nałożenia na pracodawców pewnych obowiązków informacyjnych.
Do najważniejszych zmian należą:
- Wprowadzenie otwartej listy kryteriów oceny, czy mamy do czynienia z rzeczywistym delegowaniem (m.in. wykonywanie pracy w innym państwie członkowskim przez czas ograniczony, data rozpoczęcia delegowania, powrót pracownika po zakończeniu delegowania do państwa członkowskiego, z którego został delegowany, ponowne podjęcie pracy w tym państwie).
- Nałożenie na państwa członkowskie obowiązku prowadzenia strony internetowej zawierającej informacje na temat prawnych wymogów delegowania, m.in. tzw. minimalnych wymogów.
- Wprowadzenie solidarnej odpowiedzialności wykonawców i bezpośrednich podwykonawców w sektorze budownictwa za zaległości w wypłacie wynagrodzeń oraz nieprzestrzeganie praw pracowników delegowanych.
Termin wdrożenia dyrektywy przez państwa członkowskie wyznaczono na 18 czerwca 2016 r.