Pracownicy budowlani z krajów unijnych Europy Środkowej, w tym również z Polski, mogą legalnie pracować w Niemczech i oferować swoje usługi budowlane na terenie całego kraju. Oczywiście najlepiej jest, jeśli wszystko przebiega bez zakłóceń. Jeśli jednak przyjrzymy się nieco bliżej ustawom prawnym, możemy napotkać pewne trudności.
Swoboda świadczenia usług, jako jedna z 4 podstawowych swobód, oznacza prawo świadczenia usług przez podmiot, który ma swoją siedzibę w jednym z krajów Unii Europejskiej, na rzecz podmiotów z innych krajów członkowskich, bez potrzeby posiadania w tych krajach stałego zakładu pracy, filii czy przedstawicielstwa. Prawo chroni zarówno świadczone usługi, jak również przyjęcie usług, które wykonywane są zazwyczaj odpłatnie, pod warunkiem jednak, że nie podlegają przepisom o swobodnym obrocie kapitału i towarów oraz swobodnym przepływie osób.
Traktat o funkcjonowaniu pracy Unii Europejskiej Art. 56 mówi:
“W ramach powyższych postanowień ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz Unii są zakazane w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w Państwie Członkowskim innym niż państwo odbiorcy świadczenia. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, mogą rozszerzyć korzyści wynikające z postanowień niniejszego rozdziału na obywateli państwa trzeciego świadczących usługi i mających swe przedsiębiorstwa wewnątrz Unii”.
Każde przedsiębiorstwo budowlane jako Usługodawca może świadczyć przejściowo swoje usługi w innym kraju należącym do Wspólnoty Europejskiej na warunkach obowiązujących obywateli tego kraju. Oczywiście trzeba przestrzegać wszystkich prawnych uregulowań i ustaleń danego państwa.
Umowa budowlana
Umowa budowlana jest podstawowym narzędziem współpracy z Głównym Wykonawcą. W praktyce partner handlowy często przedkłada swoją umowę, ale nie powinniśmy akceptować jej od razu. Najważniejsze jest sprawdzenie umowy pod względem prawnym i merytorycznym. Pociąga to za sobą dodatkowe koszty, które jednak są znacznie niższe niż ewentualne konsekwencje wynikające np. z fuszerką na budowie, usterkami itd.
Umowę można podpisać zgodnie z prawem polskim lub niemieckim. Jeśli prowadzenie kontraktu podlega również prawu polskiemu, także polskie sądy powinny decydować o ewentualnych sporach. Tak samo możliwe jest zastosowanie prawa niemieckiego przed sądem niemieckim.
Nie zaleca się składania ewentualnych skarg w sądzie państwa, w którym nie jest prowadzona budowa. Można uzgodnić zastosowanie prawa niemieckiego, ponieważ służy ono obu stronom. Według prawa niemieckiego każda umowa dostosowana jest do §§ 63 BGB (Kodeksu cywilnego).
Umowa powinna uwzględniać następujące punkty:
- dokładne wyszczególnienie zakresu usługi. Szczególnie jasno powinno być zaznaczone, czy oferowana jest tylko usługa, czy materiał używany na budowie dostarcza zleceniodawca,
- szczegółowe określenie terminów realizaji wszystkich etapów prac oraz ich zakończenia,
- wszystkie zmiany do umowy wynikające z późniejszych ustaleń.
Terminy realizacji usług
Zachowanie terminu jest bardzo ważne. Zgodnie z prawem niemieckim, niedotrzymanie terminów prowadzi do roszczenia o odszkodowanie. Wyjątek stanowi zakłócenie realizacji prac budowlanych np. uwagi dotyczące jakości wykonanych wcześniej prac. Uwagi te należy wskazać od razu. Przesunięcie terminów może prowadzić nawet do zatrzymania budowy.
Zatrzymanie budowy
Zatrzymanie budowy może nastąpić wówczas, gdy nie zostaną wyrównane faktury częściowe.
Zleceniobiorca ma prawo do wystawienia faktury częściowej co 2 tygodnie. Faktury te należy uregulować w ciągu 2 tygodni od daty doręczenia jej zleceniodawcy. Jeżeli zleceniodawca zalega z płatnościami, zleceniobiorca ma prawo do wstrzymania prac bez ostrzeżenia.
Wszelkie uzgodnienia mające miejsce na budowie powinny być zapisane. Wszystkie zmiany umowy muszą być wyszczególnione na piśmie, uwzględnić przy tym należy fakt, w jaki sposób zmiany te mogą wpłynąć na ceny końcowe. Całkowita wypłata następuje po końcowym odbiorze budowy.
Zgłoszenie zakończenia budowy odbywa się w formie pisemnej. Jeżeli obiór nie nastąpi ciągu 12 dni roboczych od daty zgłoszenia, prace uznaje się za przyjęte i zakończone.