Azbest jest naturalnym minerałem włóknistym, który dzięki swoim właściwościom chemicznym i fizycznym, zwłaszcza dużej odporności na wysokie temperatury, był dawniej często używany w różnych sektorach, w tym w sektorze budownictwa.
Obecnie stosowanie azbestu jest zakazane z powodu jego szkodliwości dla zdrowia. Wdychanie jego włókien unoszących się w powietrzu w wyniku uszkodzenia materiałów zawierających azbest, może bowiem przyczynić się do powstania różnego typu nowotworów, jak np. rak opłucnej. W 1997 r. wprowadzono zakaz używania azbestu w Belgii i we Francji. Od 1 stycznia 2005 r. stosowanie produktów zawierających azbest, jak i handlowanie nimi, jest całkowicie zakazane w 25 krajach członkowskich Unii Europejskiej. W krajach skandynawskich, takich jak Szwecja i Norwegia, używanie azbestu jest niedozwolone od dłuższego czasu.
Jednak w wielu budynkach, które powstały przed wprowadzeniem zakazu używania azbestu, jest on wciąż obecny, m.in. w przewodach kominowych, łupkowych płytkach dachowych, rynnach. Pracownicy są więc najbardziej narażeni na jego niekorzystne działanie podczas wykonywania prac związanych z jego usuwaniem.
27 marca 2003 r. Parlament Europejski i Rada Europejska uchwaliły dyrektywę 2003/18/WE dotyczącą ochrony pracowników przed szkodliwym działaniem azbestu w miejscu pracy. Dyrektywa ta wprowadziła zmiany do dyrektywy 83/477/EWG z 19 września 1983 r. Został w niej wyznaczony ostateczny termin wdrożenia nowych postanowień do prawa krajowego każdego państwa członkowskiego Unii Europejskiej – do 15 kwietnia 2006 r.
Zgodnie z tą dyrektywą, przed rozpoczęciem prac związanych z usuwaniem azbestu, każdy pracodawca jest zobowiązany do przekazywania upoważnionej jednostce informacji dotyczących obecności lub przypuszczalnej obecności azbestu w budynku. Dokument powinien zawierać informacje o pracach, które będą wykonywane na danej budowie. Za każdym razem, gdy pojawi się znaczący wzrost narażenia na działanie azbestu, wymagane jest przedstawienie nowych informacji.
Dyrektywa zawiera również zalecenia dotyczące składowania i transportu odpadów azbestowych. Poświęca dużo uwagi ochronie pracowników przed szkodliwym działaniem azbestu w miejscu pracy, za którą są odpowiedzialni pracodawcy. Pracownicy powinni używać rękawic ochronnych, masek filtrujących powietrze, kombinezonów oraz innych środków ochrony indywidualnej. Strefa prac powinna zostać ogrodzona i oznaczona tablicami ostrzegawczymi. Pracodawcy są także zobowiązani do zapewnienia odpowiedniego szkolenia pracownikom, którzy mają kontakt z materiałami zawierającymi azbest.
Niestosowanie się do tych zaleceń może skutkować karami podczas kontroli w miejscu wykonywanych prac.